Realizujemy zajęcia ramach Wczesnego Wspomagania Rozwoju (WWR)

Czym jest wczesne wspomaganie rozwoju dziecka (WWR)

Wczesne wspomaganie rozwoju jest formą pomocy dzieciom, których rozwój przebiega nieprawidłowo ze względu na wykrytą niepełnosprawność. Kompleksową pomocą obejmuje się całą rodzinę dziecka. Zajęcia organizowane są na podstawie Rozporządzenia MEN, z dnia 11 października 2013r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci. Rozporządzenie to umożliwia wszystkim niepełnosprawnym dzieciom uzyskanie bezpłatnej, kompleksowej i profesjonalnej pomocy od momentu wykrycia niepełnosprawności aż do podjęcia nauki w szkole.

Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci ma na celu pobudzanie ich psychoruchowego i społecznego rozwoju.

Istota wczesnego wspomagania rozwoju dziecka

Wspomaganie rozwoju dzieci powinno być podjęte jak najwcześniej. Jego istotą jest dostarczanie fachowej, wszechstronnej i systematycznej pomocy psychologicznej i pedagogicznej, aby wesprzeć rozwój dziecka we wszystkich sferach funkcjonowania.

Pomoc udzielana we wczesnym dzieciństwie pozwala nie tylko skutecznie kompensować występujące u dziecka dysfunkcje i deficyty, ale także zapobiega pojawianiu się zaburzeń rozwoju o charakterze wtórnym.

Wczesna pomoc musi mieć charakter kompleksowy, tzn. być udzielana zarówno niepełnosprawnemu dziecku, jak i członkom jego rodziny. Problemy rodziców i innych domowników należy traktować jako tak samo ważne, jak zaburzenia w rozwoju dziecka. Wczesna pomoc dąży do optymalizacji funkcjonowania całego układu rodzinnego.

Co zrobić, aby dziecko mogło być objęte zajęciami wczesnego wspomagania rozwoju?

Aby dziecko mogło być objęte zajęciami wczesnego wspomagania rozwoju musi posiadać opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju.

Gdzie można uzyskać taką opinię?

Opinia o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju jest wydawana przez zespół orzekający działający w publicznych poradniach psychologiczno- pedagogicznych.

Dokument taki wystawiają poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Jeżeli więc rodzice podejrzewają, że z ich dzieckiem dzieje się coś nieprawidłowego, zdecydowanie powinni udać się oni do takiej placówki. Zanim jednak to zrobią, trzeba się wcześniej odpowiednio przygotować – do poradni trzeba bowiem zabrać pewne specyficzne dokumenty. Podstawową powinnością rodziców jest oczywiście wypełnienie wniosku o wydanie opinii dotyczącej ewentualnej potrzeby prowadzenia wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Do wniosku trzeba jednak załączyć pewne dokumenty – jednym z istotniejszych jest tutaj zaświadczenie lekarza specjalisty o istniejących u pacjenta deficytach (np. o zaburzeniach słuchu u dziecka czy wzroku) – wydawaniem takowych typowo zajmują się pediatrzy oraz specjaliści medycyny rodzinnej.

Czasami konieczne może być również dostarczenie innych dokumentów, np. wyników jakichś badań przeprowadzonych wcześniej u dziecka, dokumentacji z przebiegu wcześniejszych terapii (np. logopedycznej) czy opinii o funkcjonowaniu malucha w przedszkolu. Zanim więc rodzice udadzą się już ostatecznie do poradni w celu załatwienia wszystkich formalności, najlepiej najpierw jest się dowiedzieć, jakich dokładnie dokumentów dana placówka wymaga.

A zatem co powinni zrobić rodzice, którzy chcą, aby ich dziecko zostało objęte wspomaganiem rozwoju?

• zgłosić się do poradni psychologiczno-pedagogicznej ​- wypełnić wniosek o wydanie opinii o wczesnym wspomaganiu rozwoju ​- zgłosić się w poradni z dzieckiem na badania w ustalonym terminie, ​- po otrzymaniu opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju zgłosić się do wybranej placówki prowadzącej takie wspomaganie, np. przedszkola, szkoły, poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Wczesnym wspomaganiem powinny być objęte dzieci ze wszystkimi problemami rozwojowymi, a w szczególności dzieci: ​- z uszkodzonym wzrokiem, ​- z uszkodzonym słuchem, ​- z niepełnosprawnością ruchową, ​- z niepełnosprawnością umysłową, ​- z autyzmem, ​- z zaburzeniami zachowania.  Zajęcia organizowane w ramach wczesnego wspomagania rozwoju, zależnie od potrzeb dziecka mogą prowadzić: ​- specjalista ds. wczesnego wspomagania rozwoju, ​- specjalista ds. komunikacji alternatywnej i wspomagającej, ​- logopeda, neurologopedia, ​- surdologopedia, surdopedagog (wada słuchu), ​- tyflopedagog (wada wzroku), ​- specjalista ds. autyzmu, ​- terapeuta integracji sensorycznej, ​- fizjoterapeuta, ​- psycholog,
• oligofrenopedagog. Wymiar godzin jest określony przepisami i wynosi od 4 do 8 godzin w miesiącu. Zespół specjalistów realizujących wczesne wspomaganie rozwoju współpracuje z rodziną dziecka w szczególności poprzez:
  1. udzielanie pomocy w zakresie kształtowania postaw i zachowań pożądanych w kontaktach z dzieckiem: wzmacnianie więzi emocjonalnej pomiędzy rodzicami i dzieckiem, rozpoznawanie zachowań dziecka i utrwalanie właściwych reakcji na te zachowania;
  2. udzielanie instruktażu i porad oraz prowadzenie konsultacji w zakresie pracy z dzieckiem;
  3. pomoc w przystosowaniu warunków w środowisku domowym do potrzeb dziecka oraz w pozyskaniu i wykorzystaniu w pracy z dzieckiem odpowiednich środków dydaktycznych i niezbędnego sprzętu.  

Rodzi się dziecko. Wszyscy gratulują, cieszą się, powoli przyzwyczajają się do nowych ról. Kobieta staje się matką, mężczyzna- ojcem, pojawiają się babcie, dziadkowie, ciocie i wujkowie. Pierwsze spacery, pierwsze znajomości z mamami z sąsiedztwa. Zaglądanie do wózków, rozmowy, pytania… I nagle ktoś zauważa, że „coś” nie jest tak jak u innych. Moje dziecko inaczej patrzy, inaczej ustawia główkę. Jest bardziej wiotkie, a może zbyt się pręży… Jeszcze nie potrafi unieść główki w górę, nie próbuje siadać. Jego rówieśnicy stawiają pierwsze kroki… synek znajomej już mówi, a nasza pociecha niekoniecznie… Każde dziecko rozwija się w swoim tempie, każde ma swój czas… Jeśli jednak cokolwiek Cię niepokoi, cokolwiek wzbudza Twój lęk, cokolwiek budzi niepewność- zwróć się z tym do specjalistów. A jeśli jeszcze przyjaciółka szepnęła: zwróć uwagę; to samo mówi mama- nie wahaj się. Nikt nie zdziwi się Twojej trosce, to czas aby udać się do lekarza pediatry, do psychologa czy innych specjalistów. Być może wtedy ktoś Ci powie o wczesnym wspomaganiu rozwoju dziecka. Co to jest? Czy moje dziecko jest inne? Czy jest gorsze? Czy potrzebuje pomocy? Dlaczego ma być wspomagane w jakiś sposób? PAMIĘTAJ! Twoje dziecko jest największym skarbem, to Ty musisz zadbać o jego przyszłość… Być może nadszedł właściwy moment, aby to uczynić…

Drodzy Rodzice!

Przeczytajcie poniższe informacje - mogą pomóc Waszemu dziecku! Jeśli widzicie, że Wasze dziecko nie rozwija się prawidłowo, jeśli macie jakiekolwiek wątpliwości czy rozwój umysłowy, rozwój mowy przebiega prawidłowo, jeśli coś budzi Wasze obawy. Skontaktujcie się z najbliższą poradnią psychologiczno- pedagogiczną. Tam uzyskacie poradę, diagnozę, a także- jeśli będzie zachodziła taka potrzeba- opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju. Będziecie mogli skorzystać z pomocy, która będzie potrzebna Waszemu dziecku do pełniejszego i szczęśliwego rozwoju.

CO POWINNO NIEPOKOIĆ W ROZWOJU DZIECKA:

1. sześciomiesięcznego:

• nie patrzy na rodziców/ rodzeństwo, ​- nie odwzajemnia uśmiechu, ​- nie angażuje się w zabawę swoim ciałem (dłońmi, stopami, włosami, ustami), ​- nie utrzymuje sztywnej główki w pozycji pionowej, ​- nie obraca się na boki, z brzucha na plecy,
• nie podąża wzrokiem za osobą, przedmiotem,
• nie odwraca głowy za znajomą osobą,
• nie odwraca głowy w kierunku źródła dźwięku,
• nie reaguje na nagły, głośny hałas.

​ 2. rocznego:

• nie odróżnia obcych osób, nie wykazuje niepokoju wobec nich,
• nie gaworzy (nie łączy identycznych dźwięków- sylab, np. nababa, nanana itp.),
• nie naśladuje prostych gestów, zabaw,
• nie utrzymuje zabawki w ręku,
• nie wyciąga rączki do znajomej osoby,
• nie okazuje uczuć (radości, złości, zadowolenia), ​- nie chwyta zabawek i nie bawi się nimi,
• nie angażuje się w proste zabawy z przedmiotami,
• nie siedzi samodzielnie (z podparciem).

3. dwuletniego:

• nie reaguje na swoje imię,
• nie naśladuje prostych zabaw z użyciem zabawek,
• nie rozumie i nie wykonuje poleceń (np. nie podaje przedmiotów, nie robi pa pa),
• nie poszukuje zabawki, która zniknęła za zasłoną,
• nie chodzi samodzielnie,
• nie manipuluje przedmiotami (nie bawi się, nie przekłada z ręki do ręki),
• nie szuka przedmiotów znajdujących się w pokoju (nie wskazuje, np. pokaż gdzie jest miś),
• nie wydaje dźwiękonaśladowczych odgłosów (np. bum- bum, hau- hau)

4. trzyletniego:

• nie inicjuje zabawy,
• nie bawi się prostymi zabawkami w sposób zgodny z ich przeznaczeniem,
• nie jest ciekawe i badawcze, nie interesuje się otaczającym je światem,
• nie wykorzystuje mowy do komunikacji,
• nie rozpoznaje podstawowych części ciała i elementów twarzy.